«Բարձրանում եմ սահմանը պաշտպանելու… Լա՛վ մնացեք»։ Սա քո ֆեյսբուքյան վերջին գրառումն է։ Դու հրաժեշտ էիր տալիս։ Ոչ ոք չգիտեր, որ դու հրաժեշտ ես տալիս։ Չգիտեինք։ Այլապես… Ես կկտրեի ամենաերկար ճանապարհը, կգայի քեզ մոտ, կնստեի կողքիդ… Կփորձեի հասկանալ քո բոլոր խոսքերի բոլոր տողատակերը, մտապահել բոլոր մանրուքները… աչքերիդ գույնը կպահեի աչքերիս, որ հետո մի ամբողջ կյանք մաքրվեի դրանց լույսով, արիանայի… որ հետո մի ամբողջ կյանք վերծանեի մարդավայել ապրելու քո պատգամը։ Ես քեզ կհարցնեի ամենակարևոր բաների մասին։ Որոնց պատասխանը ես չեմ ստանալու ասֆալտի վրա, երևանյան իմ բնակարանում, ազգային ժողովի ամբիոնից, աղմկոտ սրճարաններում… շատ բառերի դատարկության մեջ։ Ես քեզ կտայի հազար անգամ ծեծված ու ամենաանպատասխան հարցը։ Ի՞նչ է հայրենիքը։ Որտե՞ղ են սկսվում ու ավարտվում նրա սահմանները մեր սիրո տիրույթում։ Ու քո պատասխանը կլիներ ամենաճիշտ ու ամենաազնիվ պատասխանը, որ ես լսել եմ երբևիցե…
…Ես քեզ սիրո մասին կհարցնեի։ Հիմա ես թերթում եմ քո ֆեյսբուքյան գրառումներն ու փորձում եմ վերծանել դրանց խորքերը։ «Սերը ուժեղ բան է»։ Որքա՞ն է ուժեղ։ Ապրելու ցանկությունից է՞լ է ուժեղ, կյանքից է՞լ ուժեղ։ Որտեղի՞ց գտնեմ այդ սիրո ուժի ակունքը իմ մեջ… սովորեցրու ինձ… Իմ փոքրիկ գոյությունը ինչպես մերձեցնեմ քո շքեղ ու երանելի բարձունքներին։ «Պոստերում ընկերոջ հանդեպ սերը փրկում է իր կյանքը»։ Իսկ քո կյանքն ինչո՞ւ չփրկեց։ Գուցե խոսքը քո սեփական կյանքի մասին չէր, այլ ընկերներիդ կյանքի։ Քանի՞ կյանք փրկեցիր քո սիրով, ինչքան բան փրկեցիր քո մահով։ Դու գիտեի՞ր, որ մեկ կյանքը կարող է այդքան մեծ կշիռ ունենալ ու այդքան բան փրկել։ Գիտեիր։ «Այստեղ շատ բան ես կորցնում, քիչ բան ես սովորում… բայց այդ քիչը ավելի շատ է կշռում, քան կորցրածդ…»։ Մի՞թե սա մարգարեություն էր մահվան գնալուց առաջ։ Մի՞թե սովորածդ հայրենիքի համար զոհաբերվելն էր։ Այդտեղ՝ սահմանին, հայրենիքի արժե՞քն էին սովորեցրել քեզ… Ու կյանքի նժարը, որտեղ կորցնելու պատրաստ կյանքդ էիր դրել, բարձրացել էր վերև անհոգի, անսիրտ թեթևությամբ։ Ի՞նչ էիր կշռում մահվան գնալուց առաջ։
կարդացեք այստեղ` http://www.hayzinvor.am/27601.html
Комментариев нет:
Отправить комментарий