Թեւավոր հրթիռով այսօր ոչ մեկին չես զարմացնի: Այն կարելի է սարքել նույնիսկ տնային պայմաններում, ձեռքի տակ եղած նյութերով: Նորզելանդացի Բրյուս Սիմփսոնը հենց այդպես էլ արել է: Սիմփսոնի հրթիռը, որ գործում է նույն սկզբունքով, ինչ գերմանական «Ֆաու-1»-ը, մինչեւ 640 կմ/ժ արագություն է հավաքում: Նպատակակետին հարվածելու ճշգրտությունը 100 մետր է: Ընդ որում, հրթիռի պատրաստումը Սիմփսոնի վրա նստել է 5 հազար դոլար՝ շատ ավելի քիչ, քան զինվորականներն են վճարում նման սարքի համար: Կառավարող էլեկտրոնիկան, նավարկման համակարգը, նշանառության եւ կապի համակարգի մասերը նորզելանդացին ձեռք է բերել Ինտերնետի միջոցով, արտասահմանից (պատվերները տեղ են հասել երկու շաբաթվա ընթացքում եւ ուշադրություն չեն գրավել մաքսատունն անցնելիս): Մասնագետները բարձր են գնահատել Սիմփսոնի աշխատանքը եւ խոստովանել են, որ նրա հրթիռը միանգամայն մարտունակ է:
Մինչդեռ ԱՄՆ ռազմարդյունաբերական համալիրին այդպես էլ առայժմ չի հաջողվում նպատակակետին հարվածող հրթիռների թողարկում կազմակերպել: Վերջերս հերթական անգամ ձախողվեց փոքր եւ միջին հեռահարության հրթիռները խոցող ՀՕՊ նոր համակարգի փորձարկումը. փոխանակ թիրախին դիպչելու՝ ԱՄՆ ՌԾՆ-ի նավից արձակված հրթիռը թռավ անհայտ ուղղությամբ…
Բայց Պենտագոնում ձեռքները ծալած չեն նստում: Հիմա էլ ձեռնամուխ են եղել զենքի նոր՝ մարդասիրական, ոչ մահացու տեսակների ստեղծմանը, ինչպես, ասենք, շանթ արձակող պլազմոտազերն է, որը վերջերս միանգամայն դրական արձագանքների է արժանացել ոչ մահացու զենքերին նվիրված համաեվրոպական խորհրդաժողովում: Պլազմոտազերը հին տազերի կատարելագործված տեսակն է, իսկ տազերը, իր հերթին, վաղուց արդեն օգտագործվում է մի շարք երկրների իրավապահ մարմինների կողմից: Այն շատ հեշտ է օգտագործելը եւ գործում է միանգամայն անխափան: Տազերը խոցում է էլեկտրոդ-տեգերի զույգով՝ վեց-յոթ մետրից: Խփում ես, եւ չարամիտ օրինախախտը շարքից դուրս է գալիս: Ըստ էության՝ սա էլեկտրաշոկերի նման մի բան է, միայն թե ավելի կատարելագործված: Պլազմոտազերն առավել կատարելագործված է, այստեղ էլեկտրոդ-տեգերի փոխարեն աերոզոլ է, որը հրաշալի հաղորդիչ է: Պլազմոտազերով զինված մարտիկը շանթեր է արձակում չորսբոլորը՝ ճիշտ շանթարձակ Զեւսի նման:
շարունակությունն
այստեղ՝
«Վերսիա»
