ԾԱՌԱՅՈՒՄ ԵՄ ՍԻՐՈՎ ՈՒ ՆՎԻՐՈՒՄՈՎ

ՌՈՄԻԿ ՍԱՐԳՍՅԱՆ

Զինվորական դառնալուս հարցում էական դեր է խաղացել հայրս: Երբ դպրոցն ավարտեցի, մի օր հայրս կանչեց ու ասաց. «Տղա՛ս, ցանկությունս է, որ դու զինվորականի գործն ընտրես, մեր երկրին ու ժողովրդին պիտանի մարդ դառնաս»: Հորս այս մեկ նախադասությունը բավական եղավ, որպեսզի ես ընտրեի զինվորականի դժվարին, բայց անչափ պատվաբեր մասնագիտությունը: Նույն տարում ընդունվեցի Մոնթե Մելքոնյանի անվան Ռազմական վարժարան. որի երկրորդ սերնդի շրջանավարտներից եմ: Առաջին մի քանի օրերն էին դժվար. առավոտյան վերկաց, հագեցած ու խիտ օրակարգով պարապմունքներ, մարզումներ, վազք… Հոգիս բերանս էր գալիս: Ինչեւիցե, աստիճանաբար ընտելացա, վարժվեցի, եւ ամեն ինչ մտավ իր բնականոն ընթացքի մեջ: Հետագայում ուսումս շարունակեցի Վ. Սարգսյանի անվան ռազմական ինստիտուտի օդադեսանտային ֆակուլտետում:

Ինձ շնորհվեց լեյտենանտի զինվորական կոչում, եւ ծառայության նշանակվեցի հատուկ նշանակության զորամաս: Ծառայել եմ սահմանամերձ տարբեր զորամասերում, ավարտել եմ ՌԴ համազորային ակադեմիան: Արդեն մի քանի ամիս է, ինչ պաշտպանության նախարարի հրամանով նշանակվել եմ սահմանամերձ զորամասերից մեկի հրամանատարի տեղակալ:

շարունակությունն այստեղ` http://www.hayzinvor.am/26805.html