ՊԱՏԵՐԱԶՄ՝ ԾԽԱԽՈՏԻՆ. ՉԾԽԵ՛Լ, ԱՅԼ ՈՉ ԹԵ՝ Չ՛ԾԽԵԼ

Այսօր, երբ պետական մակարդակով արդեն իսկ հակածխախոտային քարոզչություն է տարվում, երբ փորձում ենք մեր կյանքից արմատախիլ անել ծխելու հոռի սովորությունը, ստիպված ենք անդրադառնալ մի շատ տարածված լեզվական, քերականական սխալի, որ դարձյալ ծխախոտի «շնորհիվ» է դարձել մեր կյանքի ամենօրյա ուղեկիցը եւ ամենուրեք` երթուղային տաքսիներում, մետրոյում, պետական հիմնարկներում, հիվանդանոցներում, մշակույթի օջախներում, անգամ բուհերում ցցվում է մեր հայացքի առաջ ու վիրավորում մեր լեզուն, մեր կրթությունը, մեր մշակույթը: Խոսքը ցուցանակների վրա այնքան հաճախ երեւացող «Չ՛ծխել» գրության մասին է, որը առանց վարանելու, կարելի է ասել` հայ իրականության ամենատարածված, ամենից շատ հանդիպող սխալն է: Կոչ, ազդ, որ բարի նպատակներ հետապնդելով հանդերձ, տասնամյակներ շարունակ անգրագիտության, քերականական կոպիտ սխալի հրապարակային ցուցադրություն, վկայություն է եղել: Ընդ որում, հակածխախոտային սույն կոչը ամեն մարդ ըստ իր ճաշակի կամ իր գրագիտության աստիճանի է հանրությանը մատուցում` մեկը շեշտը առոք-փառոք բազմեցնում է «չ» տառի վրա է, մյուսը չ-ից հետո լսվող դադարը փորձում է լրացնել ազատ տարածք թողնելով, մեկ ուրիշն էլ շեշտի փոխարեն ապաթարց է դնում, անգամ բութ:

Հարցրեք դպրոցի տարրական դասարանում սովորող աշակերտին, եւ նա կբացատրի, որ հայերենում «չ» ժխտական մասնիկը չի շեշտվում, որ շեշտը հայերենում, չնչին բացառությամբ, հիմնականում դրվում է բառի վերջին վանկի ձայնավորի վրա: Այսինքն` հայտնի «Չ՛ծխելը» պետք է գրվի «Չծխե՛լ»: Միայն ու միայն այսպես:

Պետք է ծխելու դեմ պայքարել նաեւ գրագետ հայերենով:

կարդացեք այստեղ