ԼԱՎԱԳՈՒՅՆ ՎԱՇՏԸ

Չափազանց մեծ է գնդապետ Գրիգորի Սահակյանի հրամանատարությամբ գործող խառը հրետանային զորամասի ավանդը Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության ազատագրման համար մղված պայքարում: Եվ հրադադարի հաստատումից գրեթե քսանհինգ տարի անց այսօր այստեղ իրենց ծառայությունը շարունակում, երիտասարդ սերնդին ռազմական տեխնիկայի ճիշտ օգտագործման գաղտնիքներն են սովորեցնում պատերազմի բովում թրծված բազմաթիվ սպաներ, ենթասպաներ: Նրանցից մեկն էլ հակատանկային վաշտի հրամանատար, կապիտան Գարիկ Ղուկասյանն է: Ստեփանակերտի թիվ 7 միջնակարգ դպրոցի սանը տասնհինգ տարեկանում է համալրել ազատարար բանակի շարքերը՝ ընդգրկվելով հատուկ նշանակության զորամասի հետախուզական ջոկատներից մեկում: Եվ քանի որ իր զինվորագրվելուց վեց ամիս անց մարտական գործողություններն ավարտվել էին, նա իրեն պատերազմի լիարժեք մասնակից չի համարում:

-Վեց ամիսն ինչ է որ, ուրիշները երեք-չորս տարի են կռվել,- ասում է մի տեսակ ինքն իրենից նեղացած: Հրադադարից հետո Գարիկը շարունակել է ուսումը, ավարտել միջնակարգը, հետո համալսարանում ձեռք բերել իրավաբանի մասնագիտություն: Բայց մեր ժամանակներում, քանի դեռ առկա է պատերազմի վերսկսման վտանգը, զենքին տիրապետող բոլոր արցախցիների ուշքն ու միտքը բանակն է:

կարդացեք այստեղ` http://www.hayzinvor.am/29286.html