Հուլիսի վերջին և օգոստոսի սկզբին սահմանային լարվածության հիմնական թատերաբեմերից մեկը գնդապետ Էդվարդ Ասրիյանի հրամանատարությամբ գործող պաշտպանական շրջանն էր: Թվում է՝ տարիներ շարունակ հակառակորդը հենց այս ուղղությամբ է ամենաշատը խախտում հրադադարի պահպանման մասին եղած պայմանավորվածությունները, կրակում, փորձում խափանարար գործողություններ իրականացնել և հենց այստեղ է ամենաշատ զոհերը տալիս, ջարդվում: Խոստովանեմ՝ պաշտպանական շրջան իմ նախորդ այցի ժամանակ, երբ տեսա, որ հրամանատարությունը գնդապետ Է. Ասրիյանն է ընդունել, մտածեցի՝ կադրային ճիշտ որոշում է կայացվել, և դրական արդյունքները շուտով կերևան, որովհետև զորավարժություններից մեկի ժամանակ ես տպավորվել էի հենց նրա հրամանատարական ընդունակություններով, մասնագիտական հարուստ գիտելիքներով, պարզությամբ ու որոշումներ ընդունելու վճռականությամբ: Գնդապետն ու իր հրամանատարությամբ ծառայող զինվորները պետք է սահմանում իրենց խոսքն ասեին: Եվ եղավ 2014թ. ամռան «կայծակնային պատերազմը», որը պարզորոշ ցույց տվեց՝ լայնածավալ մարտական գործողությունների դեպքում Ադրբեջանը կրկին պարտվելու է: Պարզապես մեր ժողովրդի էությունը ժամանակի ընթացքում չի փոխվում, ինչպես մեր էպոսի հերոսն է համբերության բաժակը լցվելուց հետո միայնակ դուրս գալիս կռվի, այնպես էլ այսօրվա մեր զինվորներն են. կհամբերեն, կհամբերեն ու մի օր էլ վեր կկենան ու կպատժեն: Ուղղակի ադրբեջանցի զինվորներն իրենց ղեկավարների համար արժեք չեն ներկայացնում: Նրանց միշտ հրամայում են կրակել ու առաջ գնալ:
Комментариев нет:
Отправить комментарий